Fotografia to więcej niż aparat w dłoni. To wrażliwe spojrzenie na świat, w którym każda chwila jest niepowtarzalna, każdy szczegół może stać się opowieścią. W terapii fotografia to most między emocjami a rzeczywistością, pozwalający wyrazić radość, smutek, tęsknotę czy zachwyt – zwłaszcza wtedy, gdy słowa nie są najlepszym nośnikiem.

Tworzenie zdjęć to również delikatna podróż w głąb siebie. Uczy zatrzymywania się w codziennym biegu, obserwowania detali –promieni słońca, cieni na ścianach, uśmiechu towarzyszy zajęć… Każdy kadr staje się małym rytuałem, sposobem na oswojenie uczuć i szlifowanie w sobie wrażliwości, której wcześniej się nie zauważało.

Fototerapia pozwala:

  • poczuć spokój i ukojenie w twórczym działaniu;
  • odnaleźć radość w codziennych, niepozornych chwilach;
  • wzmacniać poczucie własnej wartości, poprzez uwieczniane w kadrze osobiste i niepowtarzalne spojrzenie na świat;
  • budować więzi z innymi, dzieląc się ujęciami i historiami, które za nimi stoją.

Odkrywanie świata oczami Podopiecznych

Niedawno uczestnicy projektu kierowanego do osób z niepełnosprawnościami mieli okazję wejść w świat fotografii. Warsztaty fotograficzne w sali stały się przestrzenią, w której eksperymentowali z oświetleniem, perspektywą i kadrem, a przede wszystkim – własną wyobraźnią. Każde zdjęcie było jak mała opowieść, zapisem emocji i refleksji. Niektóre pełne radości i śmiechu, inne – ciche i zadumane, zatrzymujące ulotne momenty codzienności, które w pędzie dnia często bywają niezauważone.

Przez obiektyw odkrywali piękno, które kryje się w ich najbliższym otoczeniu – w grze światła, w drobnych detalach wyposażenia sali czy w spojrzeniu współuczestników. Każde kliknięcie aparatu zatrzymywało chwilę i wyrażało twórcę. Te warsztaty pokazały, że fotografia to nie tylko obraz, ale również wszystko to, co on skrywa.

Zadanie „Rehabilitacja sztuką – Arteterapia dla osób niepełnosprawnych”  jest współfinansowane ze środków PFRON – Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.